Van 26 oktober tot 11 november 2019 slaan de Abdij van Villers en Numeric’Arts opnieuw de handen in elkaar voor de tentoonstelling rond digitale kunst ‘Digital Contemplation’, die georganiseerd wordt in het hart van de abdijsite. Digitale kunst en erfgoed combineren, echo’s uit het verleden koppelen aan het eigentijdse, dat is het fundamentele doel van dit tweede opus, dat een nieuwe interpretatie geeft van de twee via het digitale spectrum, vandaag de belangrijkste manier van expressie.
Digitale kunsten in de Abdij
Van Victor Hugo tot vandaag heeft de Abdij de artistieke verbeelding ruimschoots geïnspireerd. De numerieke wereld, het medium bij uitstek van onze hedendaagse tijd, heeft van zijn kant gemengde werken voortgebracht die gevoeligheid, bescheidenheid en grootsheid combineren. De verbazende koppeling van het digitale aan een erfgoedsite nodigt groot en klein uit voor een andere kijk op het historisch domein en zijn oude stenen, tijdens een wandeling die de esthetische codes in een nieuwe jas stopt.
Deze herfst worden de werken van Stéphanie Laforce, Kika Nicolela, Raphaël Vens, Mike Verlinden en Cédric Dermience, representatieve kunstenaars op het gebied van digitale kunst, binnen en buiten de Abdij tentoongesteld door Numeric’Arts, een vereniging (vzw) die ijvert voor de promotie van zowel erkende Belgische digitale kunstenaars als voor opkomend talent.
Elektroakoestische installaties
In de zaal van de maquettes, gelegen in de Molen, ontvouwt Stéphanie Laforce haar droomsfeer om een echte immersieve ervaring te creëren. Het publiek wordt uitgenodigd om een hybride instrument te bedienen, dat ontstaan is uit de combinatie ven een oude naaimachine en een digitale installatie uitgedacht door de kunstenares. Zo ontstaat een dialoog in real time tussen de plaats en de ‘bezoekers-spelers’ die voor een kort moment de actoren worden van een collectieve akoestische improvisatie.
Raphaël Vens biedt aan van de technologie te profiteren om antieke frequenties op te vangen die verborgen zitten in de Abdij. Hij evoqueert een courante praktijk uit oude tijden. Zijn werk heeft wortels in de oudheid en in sommige kerken van latere datum, waar vazen in de muren werden ingewerkt om de akoestiek te verbeteren. Zij deden dienst als frequentieresonator of -opvanger om de geluidskwaliteit van het gebouw te wijzigen. Vertrekkend van dit architecturaal artefact is het initiatief van de kunstenaar resoluut universalistisch. Raphaël Vens is er immers van overtuigd dat ieder mensenleven door de eeuwen heen heeft bijgedragen om de wereld waarin wij leven, vorm te geven, en dat onze maatschappij het resultaat is van miljarden stemmen, wat ook hun rol, functie, tijdperk of milieu is geweest. Zijn installatie functioneert op hetzelfde principe: elke stem, per definitie uniek, komt een collectieve muziek samenstellen en verrijken die in navolging van de wereld, steeds verder evolueert.
Contextuele visuele kunst
De visuele kunst nodigt ons vaak uit om wat we normaal zien, op een andere manier te beschouwen. Zo doet het werk van Cédric Dermience, beroep op de blik, spelend met het idee van remanentie. De kunstenaar exploreert de link tussen enerzijds de menselijke interpretatie van een realiteit, onderworpen aan onze belevingen, onze cultuur, onze psyche en vooral onze bekwaamheid om licht te registreren, en anderzijds de capaciteit van een fototoestel om een moment vast te leggen dat onzichtbaar is voor het blote oog, en een veelvormige realiteit weer te geven. Zijn werken willen een kritiek geven op de moderne wereld en de soms dramatische impact van de mens op zijn milieu. Cédric Dermience brengt werken die verspreid staan langs het hele bezoekersparcours en samengesteld zijn uit foto’s die in situ werden genomen.
Met een letterlijke uitnodiging voor een afdaling in het duister en de tijd, interesseert Kika Nicola zich voor de turbinezaal van de zuidelijke vleugel van de molen, die zich leent voor een waaier van indrukken. Met haar installatie Organum, waar het gevecht tussen schaduw en licht, tussen dwang en vrijheid, zich materialiseert in het gezicht van een vrouw, toont zij de beklemming als symbool van de interne en wereldobscuriteit om een pijnlijk transformatieproces te evoqueren. Een realisatie die een echo is van het overige werk van de kunstenares, met een participatieve benadering en met het stellen van vragen rond de identiteit en het anders-zijn, de communicatie, de zelfvoorstelling, het verhaal, de redenering, de culturele stereotypes en de sociale rollen.
De lichtdoos van Mike Verlinden
Vision Nocturne presenteert FormaX en DigitalWool, twee audiovisuele en interactieve installaties die ontwikkeld werden tijdens diverse residenties in het iMAL, het centrum voor digitale culturen en technologie. Deze installaties wekken een abstracte harmonie op, zintuiglijk en immersief. Deze digitale werken, tegelijk esthetisch en ludiek, nodigen het publiek uit om hun tastbare, visuele en klankdimensies te ontdekken dankzij interacties die geprojecteerde animaties in gang zetten. Nieuwe geometrische figuren stoten tegen elkaar op het ritme van elektronische klanken en zetten aan nieuwe grafische expressievormen te exploreren.
Met Digital Contemplation, een evenement dat werd opgezet door Numeric’Arts in coproductie met de Abdij, presenteren erfgoed en digitale kunst zich in symbiose en kruisen elkaar in een intellectuele en culturele wandeling
